اي نگاهت نخي از مخمل و از ابريشم

                                                   اي نگاهت نخي از مخمل و از ابريشم

چند وقت است که هر شب به تو مي انديشم

به تو آري ، به تو يعني به همان منظر دور

به همان سبز صميمي ، به همبن باغ بلور

به همان سايه ، همان وهم ، همان تصويري

که سراغش ز غزلهاي خودم مي گيري

به همان زل زدن از فاصله دور به هم

يعني آن شيوه فهماندن منظور به هم

به تبسم ، به تکلم ، به دلارايي تو

به خموشي ، به تماشا ، به شکيبايي تو

به نفس هاي تو در سايه سنگين سکوت

به سخنهاي تو با لهجه شيرين سکوت

شبحي چند شب است آفت جانم شده است

اول اسم کسي ورد زبانم شده است

در من انگار کسي در پي انکار من است

يک نفر مثل خودم ، عاشق ديدار من است

يک نفر ساده ، چنان ساده که از سادگي اش

مي شود يک شبه پي برد به دلدادگي اش

آه اي خواب گران سنگ سبکبار شده

بر سر روح من افتاده و آوار شده

در من انگار کسي در پي انکار من است

يک نفر مثل خودم ، تشنه ديدار من است

يک نفر سبز ، چنان سبز که از سرسبزيش

مي توان پل زد از احساس خدا تا دل خويش

رعشه اي چند شب است آفت جانم شده است

اول اسم کسي ورد زبانم شده است

آي بي رنگ تر از آينه يک لحظه بايست

راستي اين شبح هر شبه تصوير تو نيست؟
 
اگر اين حادثه هر شبه تصوير تو نيست

پس چرا رنگ تو و آينه اينقدر يکيست؟

حتم دارم که تويي آن شبح آينه پوش

عاشقي جرم قشنگي ست به انکار مکوش

آري آن سايه که شب آفت جانم شده بود

آن الفبا که همه ورد زبانم شده بود

اينک از پشت دل آينه پيدا شده است

و تماشاگه اين خيل تماشا شده است

آن الفباي دبستاني دلخواه تويي

عشق من آن شبح شاد شبانگاه تويي

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:

[+] نوشته شده توسط тαηнα در 5:23 | |